„Sen nocy letniej” to tekst afirmujący fantazje, opowiada o tej sferze naszego życia, w której jesteśmy jej całkowicie podlegli i oddani – opowiada o śnie. Nie jest to jednak afirmacja pozbawiona krytycyzmu – Szekspir doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że siła wyobraźni bywa destrukcyjna i mroczna, potrafi istotę ludzką opętać.

W spektaklu Miłki Dziasek wszystkie sny nocy letniej śni kobieta. Poprzez wyeksponowanie Tytanii, a także innych postaci kobiecych dramatu, twórcy chcieli poszerzyć horyzont szekspirowskiego świata o nowe, kobiece perspektywy. Wraz z Tytanią, Hipolitą, Hermią, Heleną oraz jeszcze jedną zapomnianą bohaterką „Snu nocy letniej” spektakl zabiera widza w podróż przez marzenia senne, obsesyjne pragnienia, głęboko skrywane tajemnice. Tak jak Oberon przy pomocy Puka mąci w głowie bohaterom dramatu i wprowadza ich w miłosne sny na jawie, tak twórcy spektaklu chcą chociaż na chwilę zaprosić widza do wypicia z nami magicznej mikstury i zanurzenia się w mroczny, surrealistyczny świat kobiecej nieświadomości. Po to, aby na końcu tej drogi obudzić się kimś innym.

Spektakl, za pomocą snów Tytani, bada, w jaki sposób pracuje w nas dzisiaj patriarchat. Twórcy zadają pytanie o to, czy można wyleczyć się z traum wynikających z głębokiego zinternalizowania patriarchalnych wzorców kulturowych. Przyglądają się też współczesnym kryzysom tożsamości oraz temu, jak redefiniują się dziś wzorce zarówno kobiecości, jak i męskości.

Twórcy

reżyseria: Miłka Dziasek
scenografia i kostiumy: Julia Ruszkowska
wideo: Igor Piątek
muzyka: Aleksandra Chmielewska
choreografia: Maria Bijak